Blog 11: Heftige dinsdag - Ziek - Safari!! - School begonnen

Hi,

Wat een weekje. Het was niet echt mijn lesweekje. Ik was moe, ziek en ontzettend veel last van rug/schouders/nek maar toch wilde ik lesgeven (natuurlijk...) MAAR: aan mezelf heb ik gedacht tijdens het weekend! Per dalla dalla [ja, het ging nog goed ook!] naar Mto wa Mbu om daar te overnachten. En mijn eerste jeep-safari in Tanzania!  Wów, we hadden zoveel geluk. 

Na vandaag nog 6 lesdagen. Ik moet eerlijk toegeven dat nu ik weet dat het er bijna op zit, ik ook niet meer kan wachten tot Bob hier eindelijk is, om samen mijn Tanzania avontuur te eindigen. Máár, tot die tijd ga ik nog genieten van de 'kleine' dingen: kindjes die aan het knutselen zijn met scoubidoutouwtjes, lachjes die verschijnen als ze een wiskundesom snappen, "Teacher Senna, can you teach me please?" en de vuile handen die ik de hele dag heb. Niet dat dat genieten is, maar als ik in Nederland mijn handen was, is het gewoon 'schoon'; wit water. Als ik hier mijn handen was, wordt het water gewoon bruin, en dat kan ik op elk moment van de dag doen. Nee, jullie hoeven niet te verwachten dat ik thuis de tuin ga doen of andere klusjes ;) 

Ik ben momenteel de 'vrijwilligers-mama': ik heb ondertussen al veel vrijwilligers zien komen en zien gaan. Maar nu is voor mij het einde toch ook echt in zicht: ik ben nu de eerste vrijwilliger die zal gaan. Leuk om mensen uit verschillende landen te ontmoeten, en we kunnen het ook telkens allemaal met elkaar vinden. 

De school is ook weer begonnen sinds maandag 8 juli. Dus dinsdag 9 jul en woensdag 10 jul gaat vooral over het lesgeven :)

Dinsdag 2 juli - Minst leuke dag

Tsja, ik had het in de vorige blog al aangekondigd. Ik weet niet of 'boos' het goede woord is, ik was vooral heel verdrietig om dit soort dingen te zien. En ja, ik was ook wel boos op de manier hoe het ging. De morgen begon zoals gewoonlijk. Mijn leerlingen waren weer met z'n allen gekomen dus het was lekker druk. Op 'n moment was ik met Noa aan het praten, en zag een van haar leerlingen gebukt met haar gezicht in de armen op de tafel hangen, en ze zat niet in dr stoel. Dus ik keek zo naar die leerling, toen naar Noa, en toen zei Noa: dat is ze al de hele ochtend aan het doen. Dus ik dacht: oke hop, optillen en in die stoel zetten - het leek alsof ze de boel een beetje aan het treiteren was. Maar toen hield ze haar arm voor haar gezicht. Ik vroeg: "what's wrong?" . Maar helaas, Class 3 dus geen Engels. Gelukkig zat er iemand van class 5 langs, die goed Engels kan. Ze zei tegen mij: "Teacher Happy punished her".  Normaal zou ik denken; ach, af en toe corrigeren kan geen kwaad, maar sinds vrijdag wist ik dus wat dat hier inhield bij haar. Eerst dat meiske een beetje gerustgesteld, maar ik wilde haar mee naar buiten nemen, want binnen was geen optie. Na een tijdje stond ze mee op (nog steeds haar arm voor haar gezicht), maar terwijl ik naar buiten liep met haar, keek ik naar Happy en zij zei iets tegen haar leerlingen, en ze begonnen allemaal te lachen. Dat was het moment dat ik tranen in mijn ogen kreeg en dacht: what the hell are you doing. Ofja, niet alleen dacht. Ik schreeuwde: Don't laugh! Why are you laughing?! Gelukkig kwamen er opeens serieuze gezichten op in ieder geval de leerlingengezichten; Happy heb ik die dag niet meer aangekeken. Ik was echt even gebroken. Zo'n meiske, hartstikke verlegen. Het enige wat ze blijkbaar gedaan had, was naar buiten gelopen om naar het toilet te gaan. Oke, dat hoor je te vragen, maar of je dan meteen moet beginnen te slaan en schreeuwen (en geloof me; schreeuwen kan ze, ik heb haar zelfs een keer vriendelijk gevraagd of ze haar Class 1 naar buiten wilde nemen, want dat geschreeuw in zo'n kleine bieb is echt niet prettig voor je oren. Ook al is het dan schreeuwen in de vorm van lesgeven en niet straffen..). Ik heb lang met dat meiske buiten gestaan, en zij was niet de enige met tranen ;) Ik wilde samen met haar terug naar binnen gaan, maar toen ze voor de deur stond, bleef ze staan. Ze durfde denk ik niet meer naar binnen. Dus heb ik haar naar huis laten gaan. Jullie begrijpen wel dat mijn focus voor die ochtend (en middag) weg was. 

Ik moest íets tegen Sam zeggen hierover. Want ik had voor mezelf besloten als ik nog een keer met dit werd geconfronteerd, die dag meteen terug zou gaan naar mijn hotel en de rest van de dag niet meer zou lesgeven. Ik kan dat gewoon echt niet aanzien. Sam zei dat dit niet goed was en ook echt niet de bedoeling was, en zou met Happy gaan praten. Eerst zien, dan geloven dacht ik. Maar om 18.00 zat Happy toch tegenover Sam. Ik zou de dag erna wel horen hoe het is gegaan. De middagsessie was trouwens heerlijk. Een van de 13 Belgen (Thomas, de leider, die wel in het biebje komt meehelpen) nam Class 6 en 7 van mij over. Ik nam mijn middelbare scholieren mee naar buiten. Af en toe liep ik ook naar binnen, om Class 6/7 te ondersteunen, want ze keken niet heel vrolijk toen ik wegging. En aangezien dat 'mijn kinders' zijn .... Maar wat extra hulp is fijn!

Woensdag 3 juli - Moe

Ik was moe. Achteraf denk ik dat de dinsdag bij mij ervoor heeft gezorgd dat alle inspanningen (die ik zeker heeel graag heb willen doen) nu even plaats hebben gemaakt voor moeheid en iets minder zin. Maar toch, zodra ik weer les aan het geven ben, merk ik het niet. Alleen daarna wel, haha! Voordat ik aan mijn biebsessie begon, vroeg ik eerst even aan Happy of ik met haar kon praten. Ik wilde immers geen ruzie! Het was een fijn gesprek, en om een lang verhaal kort te maken: vroeger deed ze dit niet, maar door bepaalde gebeurtenissen vond ze zich genoodzaakt om dit te doen. Maar ze zou het vanaf nu niet meer doen, en had met Sam besproken om voortaan de leerlingen die zich misdragen naar huis te sturen, en als ze terug willen komen, dit met hun ouders moeten doen! [En ja, dit is sinds die tijd ook al gebeurd!]. Ik weet niet hoe lang ze dit gaan volhouden als ik er niet meer ben, maar stiekem denk ik toch dat het enige kans van slagen heeft. De ochtend duurde lang voor mij. 

In de middagpauze ging ik naar buiten. Ik had figuurballonnen meegenomen voor vandaag, dus daar gingen we dan. Hondjes, lieveheersbeestjes, vanalleswat. Gelukkig wilden de meesten een hond, dat was iets makkelijker.  Aangezien ik nog maar 1.5e week bij het biebje ben, moet ik nu toch vaker wat dingen gaan meenemen haha!

Het was 15.30.. We hadden nog 30min voordat de middagsessie begon. Ik moest nog opgaven voorbereiden, maar had écht geen zin. Noa had ook geen zin om les te gaan geven. Aangezien de scouts (de Belgen) weleens spelletjes wilden doen -- zij hadden immers genoeg buitenspellen in 't hoofd -- gingen Noa en ik naar Thomas, om te vragen of ze dat misschien vanmiddag wilden doen. En ze zeiden ja! Jee, je wilt niet weten hoe opgelucht Noa en ik waren haha. De spelletjes waren enigszins chaotisch, maar wel grappig en de kinderen hebben genoten.

's Avonds moest Nederland tegen Zweden voetballen (WK vrouwen). Dit werd ook uitgezonden op de TV hier. Maar na de 80e minuut kon ik het niet meer volhouden (het is hier sowieso één uur later, en ik was moe)... Toen heb ik Bob gevraagd of hij mij wilde bellen als Nederland scoorde. Dat was in minuut 99 dacht ik, en toen heb ik het alsnog afgekeken. Tot 1.00 dus ..

Donderdag 4 juli 

Een rustige ochtend. Ik had weer wat leuke stickers bij. Een jongen, Benson Class 6, is me er toch eentje. Heel erg mee gelachen, kan het alleen niet beschrijven. Aangezien ik op 1 stickervelletje nog 4 stickers had, en dit vel niet meer wilde, en Benson zijn charmes in de strijd gooiden, heb ik ze aan hem gegeven (hij was nog de enige in het biebje dus ;)) Voor Class 6 en 7 heb ik breuken behandeld, voor de middelbare scholieren rekenregels van machten. 

In de middagpauze ben ik vooral buiten geweest. Weer met Nathanieli en wat anderen balletje trappen. Blijft leuk, alleen zit je daarna wel vol onder de stof/pof/zand. De kapotte broeken en stoffige beentjes weerhoudt ze er trouwens niet van om minder competitief te werk te gaan. 

De middag was oké. Eerlijk gezegd weet ik er niet veel meer van, waarschijnlijk omdat ik toen al niet helemaal fit was... Vooral mijn nek was toen geen pretje, ik kon niet eens van links naar rechts bewegen. Ik lag vroeg in bed, en ging om 21.00 slapen. Helaas werd ik die nacht ziek, en niet zo'n beetje. Ik heb die nacht meer tijd op het toilet doorgebracht dan in mijn bed. De verdere details zal ik voor mezelf houden. Maar het is zeker 12 jaar geleden dat het zo erg was. Maar ik had geen koorts ofzo, en ook geen muggenbulten - dus malaria kon het ook niet zijn.

Vrijdag 5 juli

Die ochtend ben ik natuurlijk niet naar het biebje gegaan. Ik kreeg die ochtend wel ontbijt op bed! Ik had aan de manager gevraagd (via WhatsApp; ja we zijn hier net een familie) of ik later in de ochtend wat toasts kon krijgen en eventueel een yoghurtje, omdat ik echt niet naar het ontbijt kon komen. Nou, 2 minuten later stond de waitress voor mijn deur om te vragen wat ik zou willen. Heel lief.

's Middags ben ik wel even met Noa naar een supermarkt geweest, omdat we wat spulletjes hebben voor ons weekend naar Mto wa Mbu. Na wat medicijnen voelde ik me enigszins opgeknapt, maar na de supermarkt ben ik meteen weer in mijn bed gaan liggen. Gelukkig ging het richting avond al een stuk beter.

Zaterdag 6 juli

Een goede nacht gehad! Om 8.30 ging ik naar hét busstation van Arusha. Noa en ik besloten om met een publieke bus naar Mto wa Mbu te gaan (want dit is nogal ver, dus een taxi is niet heel optimaal voor de financiën). Wow, het busstation in Weert is anders zullen we maar zeggen. Eerste obstakel: ik moest Noa vinden. Noa kwam namelijk vanuit een andere richting dan ik. Via 'Locatie delen' op WhatsApp vonden we elkaar. Wat bleek: de nieuwe vrijwilliger, Daniel, was erbij! Hij is vrijdagnacht pas aangekomen, en had maar liefst 5 minuten in de ochtend om te beslissen of hij mee wilde of niet haha! Maar het leek hem leuk, en anders zat hij ook maar alleen in het gastgezin. Dus we hadden mannelijke support, altijd fijn. We vroegen aan de mensen welke bus naar dat plaatsje ging. Tussen de locals door kwamen we bij een bus terecht. Die vent ging kijken, maar er was geen plaats meer. Dus nam hij ons mee naar een dalla dalla. Mijn eerste reactie: BY DALLA DALLA? Maar toen zei hij: Dalla Dalla Express service. Oké, prima. Natuurlijk vantevoren de prijs gevraagd: 5000 TZS pp, dit is nog geen 2 euro - voor 2 uur reizen!! En natuurlijk zullen wij iets meer hebben betaald dan de locals. Het was niet het meest aangename ritje, maar we konden zitten en het was gezellig! In Mto wa Mbu eruit. Toen op onze mobiel gekeken waar onze campsite lag. Dit bleek nog 1.15h lopen te zijn. Gelukkig vroeg degene van de dalla dalla waar we heen moesten, want hij zag ons vragend kijken: Kizumba Camp. Na wat overleg wisten ze wel waar dat lag, en mochten we verder mee met de dalla dalla. Volgens onze mobiel zou het per auto 8 minuten zijn. We dachten al: wat een lange 8 minuten. Maar wat bleek: we gingen steeds verder uit Lake Manyara, dat ze volgens mij dachten; oke nee we weten het toch niet, en nu zijn we wel heel uit de richting dus we droppen ze hier maar, met als argument 'Go that way -- wijzend naar een paadje van een campsite - , its there.' Nou daar was het niet. Maar via Google Maps zijn we na 30 minuutjes lopen op bestemming aangekomen. Heel leuke campsite met mooi uitzicht! Ik sliep samen met Noa in een tent (die daar al stond, met 2 van die veldbedjes). In de middag zijn we nog even naar het Lake Manyara viewpoint geweest (was 10 minuutjes lopen) en daarna lekker buiten gezeten met prachtig uitzicht. En wonder boven wonder voelde ik me nog aardig fit! Het avondeten was echt niks .... We kregen ieder 5 kleine aardappelstukjes (MINI STUKJES) en 3 MINI stukjes beef met wat groenten ofzo. Hilarisch. Maar dit hadden ze goedgemaakt met een mega uitgebreide lunch de dag erna.

Zondag 7 juli

De wekker ging om 5.30. Safari-time!! Ik had best goed geslapen, ik kwam wat moeilijk in slaap door mijn nek, maar toen ik eenmaal sliep, heb ik ook echt tot 5.30 geslapen! Niet koud gehad, niet wakker gelegen van geluiden en niet uit mijn veldbed gevallen. Na het ontbijt richting Lake Manyara National Park (15min rijden). Mijn ultieme missie deze 'vakantie' was toch wel: een leeuw in een boom zien liggen! Lake Manyara staat er om bekend dat leeuwen in bomen klimmen, omdat ze niet zo van natte voetjes houden en er in dit park vroeger veel water stond. Vroeger, juist ja. Onze gids vertelde dat er vaak wordt gepromoot met "Lake Manyara, the world of the tree climbing lions" , maar dit vooral vroeger zo was, en tegenwoordig eigenlijk alleen in het regenseizoen. Slim verkooppraatje dacht ik. Dus toen had ik mijn verwachtingen al bijgesteld naar: oke ik hoop dat ik uberhaupt een leeuw(in) zie! Ik zal het kort houden, want ik kan hier hele verhalen over vertellen: we hebben olifanten, giraffen, (slechts 3) zebra's, 2 buffels, 2 nijlpaarden op het land en wat antilopen gezien. Mijn camera is goedgekeurd voor safari! Eerste reis waarbij ik deze camera heb, extra voor safari. De highlights van deze safari:

1. Een kudde olifanten, van klein tot heel groot. Spelend, en daarna lopend. Ik moet nu voorzichtig zijn met wat ik typ, want 'schoonmoeders' leest dit ook en zoonlief vertrekt volgende week naar mij toe om vervolgens samen ook safaris te gaan doen. En mam weet ook nog niet alles hahaha maar de olifanten liepen heel dicht langs de auto. Heel erg op mijn gemak voelde ik mij niet, maar de chauffeur zag totaal geen reden voor angst of iets dergelijks. Ze liepen ook gewoon lekker rustig en vrolijk voorbij. Tot ....... op het einde een olifant - waarschijnlijk hét mannetje van de groep - een stuk achter de groep liepen hij zich omdraaide. Phew, gelukkig liep hij gewoon verder. Tot de tweede keer ... Mannetje draaide zich om, kwam naar onze auto toegelopen (verbeeld jezelf maar voor hoe) en maakte 'een beetje' geluid. En poef, plots stond hij voor onze auto. We mochten absoluut geen geluid maken. Snel dacht ik; oke, mam had een reddingsdeken in mijn medicijntas gedaan, zou dat hier ook helpen??? Uiteindelijk niks aan het handje, en na elke minuten vrolijk (niet zo vrolijk) voor onze auto te hebben gestaan, ging hij terug naar de kudde. Ik heb de gids een leuke dag bezorgd: hij lag helemaal in een deuk om mij..... 

De 30 olifanten zien lopen was echter wel ontzettend tof. Toch kan ik het niet laten om de foto van de olifant bij onze auto te plaatsen (Josée, ik heb toestemming van Bob, maar, don't worry: ik zal tegen onze driver/gids zeggen dat ik mijn avontuurtje met de olifanten al heb gehad, en dat ik ze niet nog een keer van zó dichtbij hoef te zien haha!)

2. Giraffen die zich wilden 'verstoppen' met als gevolg 2 leuke kopjes boven de bosjes. 

3. LUIPAARD IN EEN BOOM! Ja echt. De Afrika-gangers onder ons weten dat dat best speciaal is. Luipaarden zijn schuw en zie je sowieso niet vaak. Maar in een boom, een DROOM! Ik was gefocust op de eerste (en tevens laatste) zebra's die we tegenkwamen, tot onze gids opeens achteruit reed, zijn verrekijker pakte en zei: look! A leopard in the tree! Ja dan begint het: spot het luipaard in een boom. Welke boom? En er was haast bij, want zodra een luipaard door heeft dat er een jeep is, klimt het vaak meteen uit de boom en dan is het weg... Maar het was wel een afstandje, en uiteindelijk had iedereen het luipaard gevonden. Gelukkig mijn camera ook. Van 2 kanten konden we het luipaard zijn. Prachtig. Amazing, geen woorden. Onze safari was na de olifanten en dit eigenlijk al meer dan compleet. Stiekem ook wel leuk: wij waren de enigen die het luipaard hebben gezien!

4. LEEUW IN EEN BOOM! We waren al op de terugweg in het park en bijna uit het park. Nog steeds geen enkele leeuw gezien. Na het luipaard maakte me dit niet heel veel uit, maar leeuwen blijven nou eenmaal leuk. Tot we opeens jeeps stil zagen staan (de eerste van die dag).. Iemand in de jeep voor ons lipleesde: lion. Ik ben normaal niet zo goed in liplezen, maar dit was niet moeilijk. De vraag was alleen: waar? Ja hoor, IN EEN BOOM! Een leeuwin in een boom, en ook nog van dichtbij (Nee Josée, niet té dichtbij). Noa en ik keken elkaar en dachten echt: holy shit. Dit was wat ik zó graag wilde zien. 

Safaris en ik ... Wat ben ik blij dat Wendy enkele jaren geleden zei: zullen we naar Zuid Afrika gaan? En ik twijfelde omdat ik dacht dat ik niet zoveel met Zuid-Afrika zou hebben. Om 19.00 was ik weer terug in het hotel.

Maandag 8 juli

Vandaag zouden we eigenlijk vrij hebben: de scholen zouden pas dinsdag beginnen. Het zou namelijk Saba Saba (holiday) zijn. Dit is wat Sam ons vertelde. Alleen kwamen we er zondag al achter dat dit fout was. Ofja, bij mij viel het kwartje pas heel laat (ja ik weet dat sommigen nu denken; daar heeft ze wel vaker last van). De grap: ik weet de getallen in Swahili, maar ik legde de link Saba Saba totaal niet met 07-07: ofwel 7 juli. Dit was dus gister. Maar aangezien ik die nacht weer niet fit was, heb ik besloten om een dag vrij te nemen. 's Avonds ben ik wel nog naar de dochter van de directeur geweest om wiskunde te doen, 'n uurtje. Zijn vrouw bracht me: in Nederland hebben we soms vooroordelen over vrouwen en rijden, maar hier dacht ik stiekem hetzelfde. Leuke les gehad, en daarna snel mijn bed in.

Dinsdag 9 juli: Eerste schooldagje na vakantie

De vroege wekkers... School begint namelijk eerder dan het biebje. Om 8.00 was ik in Ilboru, want had besloten om mijzelf gewoon bij het gastgezin af te laten zetten en dan samen met de andere vrijwilligers naar school te lopen - wel zo gezellig en goed voor de lijn. Het was een andere route dan dat ik had gehad vóór de vakantie, maar Sam had een kortere route gevonden. Binnen 30min waren we op school. Deze dag heb ik zelf geen les gegeven, omdat ik ook weer wilde meemaken hoe hier de lessen gaan. Maar ik had wel afgesproken dat ik morgen de wiskundeles van Class 4 en 5 over zou nemen. Dat vroeg de docent. Het zingen van de leerlingen aan het begin van elke les en de welkom-groet als ik een lokaal binnenstap blijf ik prachtig vinden. Class 5 is nou begonnen met omrekenen van tijdseenheden, Class 4 is bezig met omtrek en oppervlakte. Ik heb de docent (en Class 5) het trucje van de maanden geleerd. Zij moeten namelijk weten welke maanden 30 of 31 (of 28/29) dagen hebben. Nu zijn mijn handen niet het meest voorbeeldige voorbeeld (ik heb wel knokkels hoor, meer dan vroeger hahaha) maar ze begrepen het. En ze waren helemaal trots, haha! De docent had er nog nooit van gehoord.

Tijdens de pauze had ik wat ballonnen voor Livia en 2 andere kindjes bij het gastgezin. Wat een fun! 

's Middags was het weer tijd voor biebje. Het was echt totaal niet druk. Denk dat ik een stuk of 10 leerlingen had. Heerlijk!! De meesten kwamen pas rond 16.45 binnenvallen. Nathanieli (Class 4, normaal niet het niveau dat ik in het biebje doe) was er al om 16.00, en ook hij zag dat het niet druk was. Hij kwam naar mij toe en vroeg: Teacher, can you teach me?? Het is de jongen die vaker nadrukkelijk aan mij vraagt of ik hem kan helpen. Hij is verlegen (wilt ook niet bij zijn 'eigen' klas zitten als ik hem lesgeef), maar wilt echt leren. Aangezien het nu niet druk was, wilde ik dit zeker. Het ging over omrekenen van uren naar minuten, en van minuten naar uren. Het was lastig voor hem, maar zodra hij via stapjes naar het antwoord kwam, zag je zo'n een onbetaalbare glimlach op zijn gezicht. Daarvoor doe ik het...

Woensdag 10 juli: Leuk schooldagje

Helaas in de nacht weer niet helemaal fit. Het is telkens in de nacht dat ik niet fit ben, wat tot gevolg heeft dat ik niet mijn slaap krijg die ik nodig heb. Om 3.30 was ik wakker.. Ik had besloten om af te wachten hoe ik mij voelde om 6.30 want ik had best veel zin om de wiskundeles aan Class 4 en 5 te geven. Uiteindelijk voelde ik me goed genoeg om les te gaan geven. Samen met Daniel liep ik naar school (Noa was helaas ziek). Ik kon meteen les gaan geven aan Class 4. Ik had namelijk in hun huiswerk gezien dat 2 onderwerpen door iedereen fout werd gedaan, en de docent vroeg dus ook wat we daarmee konden doen: uhhh wat dacht je van herhalen en samen voorbeelden doen? Dus ik had 40min om voorbeelden te behandelen. Het was echt pittig voor ze hoor! Het was een opdracht als:
Find the length of a rectangle with a perimeter (omtrek) of 50 cm and width 10 cm. En dan niet bij gokken! Maar echt via de wiskundige manier, met haakjes wegwerken en de 'balansmethode'. Class 4! HALLO, doe even normaal. Maarja, ik moet mij aan die werkwijze daar houden, en ook héél nauwkeurig zijn. Ze werken hier echt heel 'precies'. Ze zetten ook de eenheden in de formule, iets wat bij ons niet hoort. 

Class 5 had omrekenen van tijdseenheden. Vandaag was van dagen naar uren omrekenen.  Tevens was ik ook in class 3, tijdens een Engelse les. De docent schreef van alles op het boek (een opdracht) en daarna was ie opeens weg. uhhh ja, oke hallo Class 3. Dan neem ik het wel eventjes over. Ze moesten toch alleen kopiëren en de opgave maken. Maar die opgave hadden ze al een keer gemaakt. Het kopiëren van het bord duurde lang. Dus ik riep af en toe: Kids, speed up please. Leek niet heel erg te werken. Daarna zei ik: "If you are finished and I have checked your work, you get a sticker". Ha, dat werkte wel. Intrinsieke en extrinsieke motivatie ... Zitten wel een paar grapjassen tussen daar in Class 3. Leuk dagje. Wat ook leuk is aan Class 3: deze kinderen hebben energie te veel, dus telkens wanneer ik met 'mijn' docent naar Class 3 ga, stuurt hij ze eerst naar buiten om ff te rennen, of zingt een liedje; Stand up, sit down, stand up, sit down bladiebladiebla'. Wilde een video uploaden, maar dat lukt niet. Hier hebben de klassen geen vaste docenten, naar mijn mening heel apart. Deze leerlingen zien op één dag wel minimaal 3 verschillende leraren. De logica heb ik nog steeds niet helemaal door.

Rond 12.30 waren we weer bij het gastgezin. Tot 14.00 heb ik op de bank gelegen en af en toe mijn ogen dichtgedaan. Ik had ook een leerling beloofd dat hij vandaag kon komen om een helikoptertje te maken. Hij kwam rond 15.00. Al snel ging hij daarna zijn vriendjes halen. Hij kwam naar mij toe en zei: my two friends also want to make a helicopter. Ik moet van mijn scoubidoutouwtjes af, dus helemaal prima, zolang niet heel Ilboru in de tuin van het gastgezin staat. Maar het zijn kinderen die hier vaker zijn. Alleen waren het er geen 2, maar 4. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Dit soort momenten ga ik ook zeker missen in Nederland. Zucht.

In de bieb heb ik weer samen met Nathanieli gewerkt. Maar ook met mijn eigen Class 6 leerlingen. De middelbare scholieren waren er niet, waarschijnlijk te druk omdat ook hun school weer is begonnen. Met Class 6 moet ik 3 dimensionale figuren doen, en daarna oppervlakte en omtrek. 3D-tekenen, echt mijn kwaliteit. Aangezien ze hier een liniaal voor nodig hebben - en de meesten die niet hebben - had ik besloten om mijn leerlingen alvast een liniaal te geven (ik heb er namelijk 120 meegenomen vanuit Nederland). Alleen mijn leerlingen van Class 6, want hen herken ik aan het gezicht (en naam) en heb hun naam genoteerd. De andere leerlingen krijgen er een wanneer ik weg ga. Wel lachen om te zien dat ik niet de enige ben die moeite heeft met 3D-tekenen. Voor Benson heb ik alle kubussen moeten tekenen, want geloof me, dat zag er echt niet uit haha! 

Blij om weer terug te zijn in het hotel. En na deze blog te hebben geschreven, ga ik ook snel slapen. Volgende week zal mijn laatste blog zijn over het vrijwilligen.. Donderdag 18 juli is mijn laatste vrijwilligersdag. Ik kan niet beseffen hoe snel dit is gegaan... Daarna volgt mijn 10-daagse Noord-Tanzania reis met Bob!

Tot gauw,

Senna