Blog 9: Over de helft | Druk | Genieten

"A journey of a thousand miles begins with a single step" (Lao Tzu)

Hi!
5 weken vrijwilligen gehad, nog 4 te gaan. Over de helft dus. Had niet verwacht dat het zo snel zou gaan. En wat een avontuur. Had ook niet verwacht dat ik me zo 'thuis' zou voelen. Het voelt eigenlijk redelijk normaal om hier door de straten te lopen. Natuurlijk merk ik aan veel dingen dat ik in Afrika zit, het lesgeven is totaal anders en na een lesdag val ik graag eerst een half uur in bed voordat ik iets anders ga doen. Dan merk ik dat het toch aardig wat energie kost, maar ik doe het ontzettend graag! Het is het dubbel en dwars waard! Hoewel ik de kinderen en het lesgeven hier enorm zal gaan missen, kijk ik ook ontzettend uit naar mijn reis met Bob als afsluitend hoofdstuk. Die komt over 25 dagen al! En.... ik ben trots: hij heeft zijn post master gehaald!

Maar voordat het zover is, ga ik eerst nog flink wat lesgeven. Het was geen makkelijke week. Het aantal kinderen nam weer toe. Woensdag en donderdag was eigenlijk te druk. Hierdoor leer ik wel een beetje dat je soms niet alles kunt doen, wat je eigenlijk wel zou willen doen. Dan maar één versie maken per class, en het kopiëren van leerlingen is dan hun eigen pakkiejan. Go with the flow ... En wat ben ik blij dat ik 't vliegticket in november 2018 heb geboekt en dit avontuur ben aangegaan. Ik ben een denker, soms te veel, maar eigenlijk wist ik dat dit geen 'foute' stap kon zijn. Het was de eerste stap naar een unieke ervaring!

Update: van mijn vriend kreeg ik net te horen dat het nogal een lang verhaal was. Excuses, maar jullie zijn nergens toe verplicht haha! Samenvattingen schrijven was nooit mijn sterkste kant. En zo weet ik zelf later ook nog wat er allemaal is gebeurd ;)  En anders zeggen de foto's ook genoeg ❤️ 

Woensdag 19 juni | Druk en relaxen in de middag
Dinsdag had ik al een voorproefje gehad van de drukte. De ochtenden worden ook steeds drukker, maar die zijn over het algemeen nog te overzien. Soms komen er opeens nieuwe leerlingen bij, waarvan ik niet altijd door heb dat ze nieuw zijn. Maar zodra ik zie dat ze totaal geen idee hebben wat ze moeten doen, vraag ik meestal of ze nieuw zijn. Bij deze leerlingen moet ik dan weer van voor af aan beginnen. Bij mijn class 6/7 heb ik een 'probleempje' gevonden: het verschil tussen -5 - 3 en -5 + 3 vinden ze ontzettend lastig. Dus ik heb besloten om de rest van de week vooral dit soort opgaven te geven, aangezien ze worden geacht om opgaven zoals   -3p + 5t - 10p - 12t te herleiden (sorry, wiskundetaal ;) ). Faraja (de jongen van Form 1) blinkt nog steeds uit. Maar ook een nieuw meiske (Stella) van Form 3 gaat ontzettend lekker. De foto is van Faraja zijn schrift, en dat in de eerste van de middelbare.

Tevens was dit de laatste keer dat Gloria als vrijwilliger in het biebje was. Aangezien zij zich vier weken flink heeft ingezet op 'haar babies' wat Engelse woordjes te leren, had ik iets voor haar verzonnen. Ik had kleine ballonnen meegenomen en op elke ballon een letter geschreven, om zo Thank You Gloria! te maken. Het leek me geen slim idee om die ballonnen door kleintjes vast te laten houden, dus had ik mijn leerlingen mee naar buiten genomen om me te helpen. Daarna haalde ik haar kleintjes naar buiten, en vervolgens Gloria zelf. Ze vond het erg leuk!

In de middag gingen we met alle vrijwilligers naar mijn 'oude hotel', Gloria wilde nog even relaxen en wij natuurlijk ook! Dus hebben we ons op ligbedjes neergelegd, en de zon brak  soms door. Om 15.40 moesten wij weer terug naar het biebje. Happy zal nu de jongste kinderen overnemen van Gloria.

De avond was even slikken. Zie foto. Ontzettend druk. Alle leerlingen achter de paar 'voorste' waren 'van mij'. Ik paste nog net in het hoekje, en er kropen leerlingen achter, langs en haast onder me door wanneer ze naar buiten gingen.

De foto was van de 'Engelse les' , my favorite one! #not. Maar gelukkig is het de stof van Week 1 in de brugklas. Eerlijk, ik vind het nog best leuk om te doen! Lekker zinnen verzinnen, en om het leuker te maken gebruik ik af en toe namen van leerlingen. Zo blijven ze ook bij de les ;). En als de zin niet helemaal klopt, boeit dat hier ook niet (jaa pff, alsof ik nog precies weet hoe de regels zijn voor zinsvolgorde van woorden als 'always, never' etc of de voorzetsels <--- ooohh dat onderwerp vond ik nog het ergst). Na afloop keken wij als vrijwilligers elkaar en dachten precies hetzelfde: het moeten er niet meer worden. 
 

Donderdag 20 juni | Masaai pauze - Drukdrukkerdrukst
Ochtend was prima. In de ochtend zijn vaak dezelfde leerlingen. Deze herken ik eigenlijk ook wel, en van sommigen weet ik de naam (of dat positief is voor ze weet ik niet ;) ). Deze leerlingen komen vaak beide sessies (in de vakantie!).. In de middag waren we uitgenodigd door iemand van de adult class om naar zijn huis te gaan. Hij is Masaai en woont in de buurt van het biebje. De route er naar toe was leuk! Wel apart dat deze jongen (en veel andere kinderen) over riviertjes moeten SPRINGEN (op stenen!) om naar school te gaan. En dat dus ook in het donker. Dat van steen naar steen springen met een stroompje water onder me, leek mij niet zo'n verstandig idee en ik weigerde dus ook om dat te doen. Als je daar namelijk in het water komt, kan je een leuke ziekte oplopen (hallo wormpjes). En ik had ook niet zo zin om mijn enkel te breken. Mijn atletisch vermogen is nu eenmaal niet zo ontwikkeld. Gelukkig zag een andere vrijwilliger dat ook niet zitten, en toen zei de Masaai dat we ook via een andere weg konden (dat was serieus 3m verder, lol). Via liggende stenen over het water naar de overkant durfde ik wel aan. Heel raar dat achter het biebje eigenlijk een kei mooie omgeving ligt. Soort 'jungle' gevoel. 

Bij zijn huis kregen we suikerriet (sugarcane)! The Lion King (we weten zijn echte naam niet, maar die naam hebben we hem gegeven) had voor ieder van ons zo'n stengel gepakt uit eigen tuin en met een flink mes 'eetklaar' gemaakt. Oke even voor de verbeelding: we kregen ieder zo'n groot ding in onze handen geduwd en moesten toen stukken eraf bijten. Lucy en ik keken elkaar aan van HOE DAN? Hilarische taferelen. De foto's zal ik nog wel te zien krijgen, maar ik weet niet of ik ze publiekelijk ga maken. Een aparte ervaring, bij een Masaai in Ilboru aan de suikerriet, van eigen kweek. Daarna haalde hij nog Masaai kleding tevoorschijn van zijn familie. Een vrouwelijke outfit, voor gelegenheden. En natuurlijk waren Lucy en ik de gelukkigen om het te testen. Uiteindelijk via een hele omweg (door de mooie omgeving) weer naar het biebje. We kwamen ook ergens waarbij je een uitzicht had op de stad Arusha. Al met al dus een mooie wandeling / middag! Leuk dat hij ons had meegenomen. Maar hij is natuurlijk wel van de Afrikaanse tijd, en om 16.00 waren wij nog altijd niet bij het biebje. Sam belde hem ondertussen al. Uiteindelijk waren we om 16.30 in het biebje.

En toen ......... zaten er heel veel leerlingen op me te wachten. Daarna kwamen er nog minstens zes anderen van mijn klassen binnen, en die propten zich ergens op de grond tussen. Je zag de andere vrijwilligers ook kijken van: wat dóe jij met die leerlingen, waarom zijn het er zoveel. Eerlijk: ik was na afloop ook echt gaar. En mijn benen ook! Ik zat namelijk veel op mijn hurken (makkelijker schrijven dan wanneer ik sta) en toen kreeg ik kramp. Ik voelde 's avonds zowel mijn schouders, nek, rug als benen. Ik weet wie er na mijn vakantie een afspraak kan verwachten :') Maar ik had wel een voldaan gevoel!

Wetende dat morgenochtend een speelochtend zou zijn, lag ik lekker vroeg in mijn bed... Oja, ik moest ook mijn koffers inpakken aangezien ik vrijdag weer terug zou verhuizen naar mijn 'oude' hotel. De wekker ging dus ook aardig vroeg, omdat ik de bieb niet wilde missen en dus vóór die tijd verhuisd moest zijn. Aangezien er nog steeds een stukje suikerriet ergens tussen mijn tanden zat en het maar niet weg wilde gaan, ben ik daar nog lang mee bezig geweest. Ik nam ook even een kijkje in mijn medicijntas, om te kijken of mam daar wellicht iets nuttigs had in gedaan (ja, mijn medicijntas voor vakanties maken laat ik altijd aan mijn moeder over). Nouja, kwam niet echt iets nuttigs tegen, maar wat ik wel tegenkwam was een REDDINGSDEKEN. Mam, wat denk je in godsnaam dat ik ga doen hier. 

Vrijdag 21 juni | Speelochtend
Om 8.00 arriveerde ik weer in mijn oude hotel. Zelfde kamer als eerst, echt mijn kamertje geworden. 

Om 8.40 naar het biebje. Speelochtend! Ofja, niet zoals vorige keer. Maar meer tekenen, knutselen, voetballen etc. Althans, dat was de bedoeling. Maar we moesten de kids de optie geven of ze wilden spelen of studeren aangezien Happy er nog niet was en het haar idee was om te spelen. Dus ik tegen mijn leerlingen: Guys, today we can play! Drawing, playing football or be creative with some material which I brought from the Netherlands. Or do you want to study?' Het was stil. Heel stil. Dus ik liet wat dingen zien die ik had meegenomen om te knutselen. Alsnog stil. Dus ik: do you want to play or do maths? En jeetje.... ik lieg niet. Iedereen zei: "I want to do maths'. Ik heb het 3x gevraagd, maar het bleef maths. NEEEEE! Ik was echt toe aan een ochtend ZONDER lineaire vergelijkingen en algebra. Jullie willen niet weten hoeveel opgaven ik namelijk al heb verzonnen. En ja, ik vind het nog steeds een van de leukste onderwerpen in de wiskunde, maar na 3 weken dag in dag uit... En ik had natuurlijk geen opgaven voor ze verzonnen, omdat ik dacht: wie wilt er nu niet spelen! Oke, snel wat opgaven verzonnen en ze gingen aan de slag. Terwijl de rest van de bieb wél ging tekenen en spelen. Na 30-45 min begon ik zelf maar te knutselen. In de hoop dat ze misschien mee gingen doen. Maar niet-zo creatieve ik moest op internet nog even opzoeken wat ik zou kunnen maken (iets simpels natuurlijk!!). Ik had iets leuks gevonden: een 'ringetje van chenille draden'. Je hebt hier namelijk maar één draad voor nodig (en met zoveel kinderen is dat wel gewenst) en het was super easy. Stiekem begonnen ze te kijken wat ik er mee ging doen. En hèhè, eindelijk volgden ze! Ze vonden het zo interessant (ik had van die chenille draden meegenomen en 'snowflakes') en goh wat waren ze creatief! Ik liet ze hun gang gaan en er kwamen de leukste creaties uit. Brillen, namen, bloemen, fietsen, auto's. Het was Issam's laatste bieb-sessie, dus hij kreeg uiteindelijk alle versiersels omgehangen.

Alleen na een uur ofzo kwamen de andere kinderen er ook achter dat hier wat nieuws was voor ze. Maar eerlijk, die andere kinderen zijn veel te klein om met die snowflakes te spelen (het is best lastig) en die chenilledraden waren soms scherp. En..... zij waren bezig met andere dingen. Frank speelde als muur om de kinderen tegen te houden. Kijk, die kleine kinderen kunnen tekenen enzo, maar voor mijn leerlingen is tekenen mwuah. Niet dat het te saai is, maar iets meer uitdagend vind ik meer bij ze passen. 

Maar om ook de kleintjes iets te geven, had ik besloten om voor elk kind een ringetje te maken (van een halve draad, het zijn immers kindervingertjes --- jaja ik weet het, ik heb ook mini vingers). Lucy ging me meehelpen. En zo hadden we uiteindelijk meer dan 60 gekleurde ringetjes. De uitdaging moest natuurlijk nog komen: hoe gaan we dat geven. Hoe voorkomen we dat ze 2x langskomen omdat ze zogenaamd nog geen ringetje hebben gekregen. Lucy's en mijn idee was: laat ze allemaal binnen zitten en zodra ze er een hebben (één voor één) gaan ze naar buiten. Maar Happy dacht dat het beter was om iedereen eerst naar buiten te laten... Toen gingen ze allemaal voor de deur hurken.

Ik hield mijn lach in want dacht: dit gaat niet werken. Ik oordeel niet, maar ik denk dat dit niet zo'n heel uitstekend idee was. Maar zodra ze gingen duwen of whatever, draaide ik mij om en kregen ze niks. Uiteindelijk zaten ze netjes en ik denk toch dat 98% precies 1 ring heeft gekregen.

In de middagpauze had ik blijkbaar nog niet genoeg van de kindjes gehad, en ging ik wederom spelen. Dit keer waren er een paar kleinere leerlingen, en ik had een balletje meegenomen. Heerlijk om ze zo blij te zien. En deze foto vind ik persoonlijk heel mooi..

In de avond was het wel weer leren! Druk, maar ik begin er aan te wennen en het ging best goed. Tevens had ik in de pauze al wat sommen op het bord geschreven, zodat ik rustig aan mijn 'middagsessie' kon beginnen. De leerlingen konden meteen beginnen met de sommen.

Volgende week is er een examen om te zien of ze ook echt iets geleerd hebben, dus er moet gewerkt worden! Bij Engels heb ik nog iets nieuws geïntroduceerd: woordenschat! Ik geef ze werkwoorden in het swahili met de Engelse vertaling (natuurlijk heb ik ergens een lijst vandaan getoverd) en die moeten ze op het examen dus ook kennen. Zo leer ik ook nog wat! 

Zaterdag 22 juni | Children's  home en ZON!

Weekend! He, daar was ik aan toe. Ik besloot om in de ochtend twee uurtjes naar Children's Home te gaan. Dit is een weeshuis dat ergens in een drukke straat in de buurt van mijn hotel ligt. Het hotel geeft met kerst bijvoorbeeld voedsel/ingrediënten aan dit weeshuis, en tevens ook aan een ziekenhuis. Er wonen momenteel 40 kinderen. Wat mij opviel was dat er vooral oudere kinderen wonen. Ook hier had ik mijn knutselmateriaal en speelmateriaal meegenomen, en tevens heb ik hier alvast wat spullen achter gelaten. Ik wil mijn koffer van speel&studiespullen iets sneller gaan legen! Ik heb besloten om 10 van de 20 Engelse boekjes aan hen te geven, omdat ik vrijdag had ervaren dat de boekjes in het biebje geen lang leven zullen hebben. 13 juli ga ik hier terug, en ook dan laat ik nog wat spulletjes achter. De kinderen keken hun ogen uit. Ik had oa het gekleurde speelding, chenilledraden, sjablonen van dieren en ballonnen meegenomen. Wat een lieve kinderen. Kinderen die zelfs de pennen uit zichzelf teruggeven na het tekenen! Dat gebeurt in het biebje niet hoor ... 

En vandaag de zoveelste God zegen gekregen, ditmaal van degene die het weeshuis runt ;) Gezegend voor de komende jaren.

Om 12.30 was ik terug in het hotel. RELAXMODUS AAN. De zon scheen en ik besloot lekker buiten te zitten, met zonnebrand. De planning was om helikopters van scoubidou touwtjes te maken, aangezien ik er vrijdag zon stuk of 35 wil hebben om na het examen te geven, met een pen in de staart. Alleen overwon de heerlijke warmte van de zon (ja, jullie krijgen deze week té veel zon) en heb ik vooral gelegen. 

Ik wilde deze avond vroeg gaan slapen. Dus ik was al om 19.00 terug in mijn kamer, meteen pyjama aan en tandenpoetsen. Gaat om 19.30 opeens de telefoon van mijn hotelkamer. Receptie. Of ze even naar mijn kamer mocht komen, dat praatte makkelijker. Uhhhh, ik keek snel om me heen en zag de enorme puinhoop van spullen. En natuurlijk in mijn pyjama. Maar ach, ze kennen mij hier allemaal wel, en dat ik in mijn pyjama open deed, boeide me dus ook niet zo veel. Wat bleek .... Er was een man die hier ook zou overnachten, maar hij had blijkbaar vantevoren gezegd (in de week dat ik was uitgecheckt) dat hij per se deze kamer wilde. Ze zei: ja ik kan niet goed uitleggen wat voor man het is. Maar uit haar gezichtsuitdrukking kon ik halen dat het een zeer lastig persoon was. Maar deze kamer was mij ook beloofd. Of ik het erg vond om voor een nacht te verhuizen. Maar tegelijk keek ze al rond in mijn kamer en dacht ships, als die dat allemaal moet inpakken. En ze voelde zich ook schuldig omdat ik al mijn pyjama enzo aan had. Nouja, als het voor 1 nacht is, vind ik het niet zo erg, maar daarna wil ik terug (deze kamer is namelijk een stukje groter dan de andere standard rooms) maar het zou wel wat tijd innemen voordat ik weer ingepakt was (uiteindelijk maar 20min).  En housekeeping moest toen dus ook nog de kamer poetsen voor meneer..  Jezus, hij kon dus na 20.00 in deze kamer, en moest vóór 10.00 weer uitgecheckt zijn, hoezo moeilijk doen!? En daar ging het vroege slapen voor mij.  

Zondag 23 juni | Relaxen en ZONZON! 

Helemaal niks op de planning! Even aan gedacht om te gaan hiken, maar aangezien het gister zo'n lekker weer was, en de voorspelling ook goed was, en ik geen zin had om om 7.00 op te staan (uiteindelijk was ik al om 6.30 wakker, maar dan nog) heb ik besloten om deze dag even helemaal niks te doen. Gewoon lekker langs het zwembad liggen. En de zon scheen de hele dag, al vanaf 's morgens vroeg; niet dat ik de hele dag in de zon heb gelegen, maar wel lekker in de schaduw). Mijn helikopterverzameling weer wat aangevuld en verder nog wat Tanzaniaanse kindjes voorzien van ballonnen in het zwembad ;). Toch wel lekker om tussen het harde werken te relaxen. Ook heb ik mijn practice exams uitgetypt (in totaal 11 verschillende!) dus kan ik de kinderen goed voorbereiden.

Maandag 24 juni | Ziekjes 

Of het kwam door de hoeveelheid zon die er opeens was, door de kip of door de 'vermoeidheid' weet ik niet, maar ik werd vandaag ziekjes wakker. Ik had al mijn spullen al gepakt om sowieso 's ochtends het biebje te proberen, maar toen ik eenmaal bij het ontbijt zat, brak me het zweet uit. Toen heb ik maar besloten om niet te gaan, omdat ik niet wil dat het erger zou worden. Ook in de middag was ik nog niet 100%. Op dit moment voel ik me wel weer aardig goed, dus hoop morgen weer te kunnen gaan! 

Ik wil met class 6/7 een spel gaan doen, om het onderwerp dat ze niet zo goed beheersen te oefenen. Zo zal ik in het begin twee teams maken en moeten ze in een rij gaan staan. Dan schrijf ik een som (bijvoorbeeld -2-4) op een mini whiteboard en dan is het de bedoeling dat de voorsten zo snel mogelijk naar mij toe 'rennen' en het antwoord opschrijven. Het team dat als langste overeind blijft, wint. Daarna ook nog een ronde met alleen de jongens en alleen de meisjes. Ze moeten namelijk véél oefenen. Mijn middelbare scholieren geef ik alvast oefenexamens.

De andere vrijwilligers zijn van zaterdag tm dinsdag (morgen) op safari, dus morgen sta ik er samen met Happy en een ander Tanzaniaanse alleen voor. 29 juni komen er 13 (!!!) Zweden, voor een construction/building project. Hopelijk gaan er ook sommigen in het biebje werken, maar van mij hoeven ze niet alle 13 in de bieb te zijn, geen idee hoe dat zou moeten passen namelijk! Issam (Franse jongen) vertrekt woensdag naar huis, Lucy vertrekt vrijdag en Frank vertrekt 4 juli. Hen zal ik wel gaan missen, het was namelijk heel gezellig samen! 

Ik wens jullie veel succes met de enorme hitte in Nederland. Hou jullie taai! 

Groetjes
Senna