Blog 4: Vlucht | Aankomst | Hiking | Eerste lesdag

Daar zijn we weer! Vanuit Tanzania dit keer! Een iets langere blog dan gepland.

Vlucht

Vrijdag 17 mei was het eindelijk zo ver. Om 10.35 vertrok mijn vlucht naar Istanbul, om vervolgens om 19.50 naar Tanzania te vliegen, met een technische stop in Zanzibar. De vlucht naar Istanbul was prima. Ik had me voorgenomen om nog niet tijdens deze vlucht te slapen.. Tsja, mijn reisgenoten weten hoe ik ben in vliegtuigen. Binnen de kortste keren vielen mijn ogen dicht en werd ik wakker tijdens de landing. Achteraf was het beter geweest dat ik tijdens de landing ook nog sliep. Ik hou de details nog even voor mij, want ik wil geen mensen ongerust maken in Nederland, maar de landing was allesbehalve rustig. Turbulentie, rechts links, omlaag.. ;)

In Istanbul had ik een stop van ongeveer vijf uur. Het nieuwe vliegveld is echt enorm groot, gelukkig liep ik op tijd naar de gate, want van gate A naar gate F is een enorm end! Toen ik daar het 'vliegtuigje' zag staan, dacht ik arghh, waarom zo klein. Normaal is het op lange vluchten een 2-4-2 indeling, maar dit was een 3-3 indeling. Het zag er ook niet echt nieuw uit. Maar van binnen was het als nieuw! En ....... voor mij de meest heerlijke vlucht tot nu toe. De twee plaatsen langs mij waren VRIJ! En achter mij ook. Nou, 3x raden... Ik kon niet wachten tot het avondeten was geserveerd, want daarna kon ik mezelf heeeeerlijk over drie stoelen neerleggen. Geslapen als een roosje. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik wakker werd toen de bemanning omriep dat de landing werd ingezet. Op mijn schermpje zag ik dat de vlucht toen nog maar 17 minuten duurde!

15 minuten eerder dan gepland landde ik op Kilimanjaro Airport, om 4.50. Aangezien ik mijn visum in Nederland had geregeld, was ik de eerste die door de immigratie kwam en meteen mijn bagage had! In Tanzania is alles pole pole (rustig aan), dus ik dacht dat de organisator er rond 5.30 wel zou zijn. Helaas. Om 5.45 nog niks. Ik een smsje gestuurd, niks terug. Toen kwam er iemand van het vliegveld naar mij toe, en zei: geef mij het nummer, dan bel ik. Zo gezegd, zo gedaan. Wat bleek: hij dacht dat het om 5 uur 's middags was! Terwijl ik toch vaak genoeg heb gezegd: IN THE MORNING. Waarschijnlijk geen zin gehad om op te staan. Ik mocht toen op het kantoortje van de medewerker wachten (ik was een beetje terughoudend, want ik ga niet graag zo maar ergens heen, maar aangezien het op/in het vliegveld was, durfde ik het aan). Dit was natuurlijk beter dan alleen buiten wachten in het donker! Om 7.00 kwam hij dan eindelijk... 

Gastgezin

Rond 8.30 was ik bij mijn gastgezin: twee nichtjes en oma. Hier slapen ook een Spaanse en Roemeense vrijwilligster. Na één dag werd me al duidelijk: wij hebben het ontzettend goed in Nederland. Het is wel een 'huis', met een wc-gat. Natuurlijk had ik me daar op voorbereid, maar geef mij maar liever een echte wc. Ik slaap samen bij de Spaanse op de kamer, maar zij gaat volgende week weg. De kamers zijn wel groot! Een keuken hebben ze niet. Ik heb respect voor het jongste meisje (16 jaar) in huis, die poetst elke dag en ook kookt ze. Ik moet zeggen dat ik wel moeite heb met het eten hier, de geur en smaak leidt soms tot aparte waarnemingen. Even wennen dus.  Wat een verschil met Nederland.. Hier kent iedereen elkaar, kunnen gewoon binnenvallen en mee-eten. Er komen hier vaak twee kleine kindjes (Louis en Livia) over de vloer, en zij vonden ballonnen helemaal te gek. En Louis vond de opblaasbal van de wereld geweldig. Vandaag heb ik voor het meisje van 16 een armbandje van Scoubidou touwtjes gemaakt (gelukkig bestaat er Youtube), en ze heeft het zelf  ook geprobeerd. Ze was er zo blij mee . Soms denk ik: wij zijn echt te verwend.

Zaterdag en zondag 18 en 19 mei

Zaterdag (mijn eerste dag) ging ik samen met de twee andere vrijwilligster Arusha City in... Nou, ik ben meteen ondergedompeld in het lokale vervoer! De dalla dallas kosten geen drol (16 eurocent), maar geloof me: het aantal zitplaatsen zegt niks over hoeveel mensen er in kunnen. Niet normaal hoe mensen daar ingepropt zijn. We hebben daarna ook maar een 'tuktuk' gepakt, dat was iets comfortabeler en kost 39 cent.  Meteen een telefoonkaart geregeld, want dat is voor mamsie en Bob wel belangrijk ;)! Het regende trouwens de hele dag. Heel veel regen.

De zondag.... De Spaanse vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een waterval, dat kan geregeld worden door de organisatie. Optimistisch als ik was dacht ik jaaaaaaa, waterval én wandelen, echt top combinatie voor mij. De werkelijkheid was anders, ik heb echt enorm af moeten zien!! Never ever trust Tanzanianen die zeggen dat een hike 1.5 uur duurt. We zijn van 10 tot 17 weggeweest! En dan ook nog een enorme stijging in hoogtemeters afgelegd, geklommen en geklauterd, via stenen door het water (en ook niet via stenen, want soms waren die er niet). Ik hou van wandelen, en na mijn perfecte voorbereiding met 'helling-lopen' in de sportschool, dacht ik dat ik wel wat aan kon. Op andere vakanties ging het ook prima. Maar dit sloeg echt alles. En die Tanzanianen met smalle beentjes leken nergens last van te hebben. Gelukkig waren zij er, want ze hebben me vaak vast moeten houden. Het was namelijk modderig door de regen :). Dus..... die hikes die ik van plan was om op zondagen te gaan doen, ga ik toch nog even 3x over nadenken. MAAR de waterval was wel echt amazing! Beoordeel zelf maar. En de zon scheen!! Ondertussen ook veel van het lokale leven meegemaakt, dorpjes, Masai mensen die naar de kerk gingen. Mijn stappenteller op mijn mobiel heeft in ieder geval in zeer lange tijd nooit zoveel stappen geregistreerd.

Maandag 20 mei

Vandaag zou mijn eerste schooldag zijn. Ik zou om 7.30 klaar moeten staan!! Dan zou de organisator mij ophalen om naar school te lopen. De docent was helaas ziek, dus dit ging niet door. De andere vrijwilligers gaan naar de Volea school, en daarom hebben ze mij maar op de Shining Star school gezet. Klein detail: dit is nog 10 minuten verder lopen dan de andere vrijwilligers. Nu ga ik dus morgen voor het eerst naar het schooltje. Vandaag ben ik wel voor het eerst in de bieb geweest! Van 16.00 tot 18.00 kunnen de kindjes komen. Ik mocht vandaag een groepje helpen met vermenigvuldigingen. Dus mijn rekenschijven (tafeltjes) die ik vanuit Nederland had meegenomen, kwamen echt mega goed uit! De kinderen vonden het helemaal leuk, en ook de organisator vroeg of ik er nog meer had. Natuurlijk krijgt hij ze.  Ik moet zeggen dat ik versteld sta van het niveau dat deze leerlingen zouden moeten kennen. Ik durf te wedden dat de meeste bijlesleerlingen deze deelsommen niet kunnen. Lastig, zeker voor de leerlingen die een mega achterstand hebben. Maar het was wel heel leuk! En de stickers vielen natuurlijk ook in de smaak. 

Van 18.00 tot 20.00 worden er 'adult classes' gegeven. Dan mogen oudere mensen komen, die graag Engels willen leren. Dit wordt gedaan in de vorm van conversaties / discussies. Nu is Engels nooit mijn favoriete vak geweest, maar ach. Natuurlijk vond ik de lesjes met kinderen leuker. 

Van de andere vrijwilligers hoor ik dat het lesgeven op de schooltjes best pittig is. Ik ben dus benieuwd wat ik morgen te zien krijg. 's Avonds staan de 'kinderklasjes' en adult classes weer op het programma. Idem voor de rest van de week. Wat ik in het weekend ga doen, weet ik nog niet. Helaas blijft het maar regen. Ik had gehoopt dat ik niet als een Mzungu (blanke) terug kwam, dus hopelijk komt de zon snel. Ik wil ook op vrij korte termijn naar Arusha National Park, voor bird-watching. Ik verwacht namelijk dat mijn vriend niet zo van het 'birdwatchen' is, maar liever groot wild wilt zien. Dus wil ik hem niet te veel belasten met vogeltjes kijken. Alleen wil ik dit niet in de regen doen.

Het is even wennen de eerste dagen, maar daar had ik me ook op ingesteld. Ik ben benieuwd wat er nog komen gaat! 

Groetjes,

Senna