Blog 5: De eerste (les)week

Hallo allemaal,

De eerste (les)week zit er op. Een week met héél veel indrukken. Te veel. Hetzelfde geldt voor de regen. Tot nu toe heeft de zon één dag geschenen. That's all. Ik ben niet allergisch voor regen, maar het komt me hier wel mijn neus uit. Zeker omdat de wegen van en naar school een grote blubberbaan is. Ik verlang naar zon. Maar tot nu toe al een onvergetelijke ervaring.

De week is voorbij gevlogen. De blije gezichten van kinderen, de waardering, de lach. Onbetaalbaar. Maar eenmaal weer 'thuis' kwam dan ook het besef dat ik/ wij het in Nederland goed hebben. Hoewel het respect van leerlingen naar docenten ontzettend groot is, vind ik dat de docenten hier niet heel motiverend te werk gaan. Ze zijn kortaf, lachen en geven zelden complimenten. Oja, en de leerlingen krijgen hier PER DAG ongeveer 20 huiswerkopgaven! Basisschool! 

Ik ben ook verhuisd. Een soort van 'The Great Migration in Tanzania' (de grote safaritrek naar het noorden) in Arusha voor mij. Hierover later meer.

Ik zal hieronder beknopt enkele dagen uitlichten (behalve de dinsdag, die is iets uitgebreider). 

Dinsdag 21 mei: Eerste lesdag

Tadaaa! Verrassing van Sam! Ipv om 8.00 naar school te lopen, zou hij om 7.30 bij mij zijn om samen voor de eerste keer naar het schooltje te lopen. Het zou 30-40 minuten duren (ipv 20 minuten en om 8.00 was het dus 30-40 min en 7.30). Gelukkig ben ik een echt ochtend mens, ook altijd vrolijk in de morgen .... ;) Nee hoor, ik had er oprecht veel zin in. Totdat we 200 meter door de modder hadden gelopen en we links af sloegen. Ja, ik zag dat de huisjes een stuk lager lagen dan waar ik stond en wist meteen wat dit betekende; een flinke afdaling (zie eerste foto). Niet op geasfalteerde wegen, maar door de modder. Uit de ervaring van vorige week zondag wist ik dat dit ontzettend glad was. Ik was dus ook bepaald NOT AMUSED, en nee dat lag niet aan mijn ochtendhumeur. Hij garandeerde mij dat dit het enige 'heftige' gedeelte was (hij had achteraf gelijk, maar op dat moment geloofde ik hem niet). Geloof me, dat ik niet op m'n gat was gevallen, is een wonder. Dit was een stukje waar ik de komende dagen tegenop ging zien. Enfin, na 30 minuten kwam ik bezweet en onder de modder aan op school. Hartelijk ontvangen door kindjes, docenten en de chief. De school begint voor de leerlingen eigenlijk al om 7.00 met sport/beweging. Meteen voelde ik me schuldig over me innerlijk geklaag deze ochtend. Om 8.00 beginnen de lessen. Elke les duurt 40 minuten. Van 10 tot  10.40 is er ontbijtpauze, dan krijgen alle leerlingen een lekker papje (blerghh). Om 13.20 is de lunchpauze. Om 14.40 zijn ze klaar.

Mr Shemu (chief) nam mij mee langs alle klassen om een voorstelrondje te doen. Ik sta al niet graag in de spotlights, maar dit voelde al helemaal oncomfortabel. Ik kreeg kippenvel toen ik het eerste 'lokaal' binnenliep en de allerkleinste gingen staan en zingen en afsloten met 'Welcome Teacher'. How are you? We are fine, thank you teacher. En zo ging dat in class 1,2,3,4 en 5. Wat een respect. Ik wist gewoon niet wat me overkwam. Daarna was het tijd voor het echte werk. Goh, deze dag zat vol verrassingen. De docent die normaal Class 5 Mathematics zou geven, was op een andere school in verband met examens. Het leek Chief Shemu een fantastisch idee dat ik deze les dan maar zou geven! Alleen, in mijn eentje. Doen we! Ze waren bezig met decimale getallen (+,-,x). En niet de makkelijkste! Hoewel het een totaal andere omgeving was, voelde het vertrouwd. Lesgeven blijft in essentie overal hetzelfde. Behalve dat ik nu volledig onder het krijt zat na een les en ik een klas vol leerlingen had die aan het popelen waren om antwoord te geven! 

Het was een indrukwekkende dag. Ik ben tot 13.20 gebleven (iets langer dan gepland) omdat ik ook nog een les Social Studies van Shemu aan class 5 had bijgewoond. Om te zien hoe het hier aan toe ging. Hoe leer je een vak zonder schoolboeken? Leerlingen in Nederland klagen al als ze één kantje aantekeningen moeten overschrijven. Nou, deze leerlingen schrijven dus hele boeken over. Het lijkt mij ontzettend lastig lesgeven. Toen kwam de terugweg. Sam vertrouwde er op dat ik de terugweg wel zou herinneren. Als hij wist hoe mam d'r richtinggevoel is, had hij wel anders geweten. Die weet als ze een winkel uit komt niet eens meer of ze van rechts of links kwam. Het eerste stuk ging goed. Daarna twijfelde ik. Dus vroeg ik het aan mensen.  Gelukkig maar, anders had ik de foute weg gekozen. Daarom heb ik vanaf toen ook maar met Google Maps gelopen (mijn batterij was nog maar 28% dus dat was even met samengeknepen billen lopen). Uiteindelijk om 14.00 bij mijn gastgezin aangekomen. En om 16.00 weer naar het biebje. Hier was een jongen die ik een dag ervoor breuken optellen en aftrekken had geleerd. Hij snapte er eerst helemaal niets van, en ja hoe leg je iets uit als degene geen Engels kan (de leerlingen van public schools kunnen (bijna) geen Engels). Maar vandaag zag ik dat hij de methode toepaste die ik hem maandag had voorgedaan. Zo leuk!! 

Woensdag 22 mei : Downtown Arusha en aanschaffen materiaal

's Middags ging ik samen met Saida (de oudste van het gastgezin) naar een supermarkt. Ik had namelijk zonnebrand (beetje te optimistisch), tandenpasta en koekjes nodig. Dit is écht Afrika. Met de dalladalla ging we eerst richting een local market. Door mijn andere reizen maak ik echt wel wat mee qua local life, maar om er nu echt zelf deel van uit te maken, is anders. Daarna gingen we nog naar een bookshop. Hier heb ik 11 studieboeken gekocht die ze konden gebruiken in het biebje (wiskunde en engels, verschillende niveaus, voldoen aan eisen Tanzaniaans curriculum). En 100 pennen. Hier waren ze natuurlijk ontzettend blij mee. Een studieboekje kost hier trouwens ongeveer € 3.... Unbelievable. Deze boekjes worden 'gestickerd' zodat het bekend is dat ze behoren tot de bieb. Verder niet veel speciaals. 

Donderdag 23 mei: Moeilijke, maar goede beslissing

Vandaag hoefde ik pas om 8.15 op school te zijn. Deze dag heb ik zelf niet veel lesgegeven, maar meer gekeken hoe er (wiskunde) les door anderen worden gegeven. Wel heb ik de wiskundige huiswerkopgaven nagekeken. Ik had ook een opblaasbal van de wereld meegenomen, omdat ik ze had beloofd te laten zien waar Nederland ligt. Natuurlijk vonden ze die bal geweldig, en was Nederland vinden nog niet zo makkelijk! Too small!! In de bieb heb ik vandaag alleen de kinderen lesgegeven, en niet de adult classes.

Dit was ook de dag waarop ik heb besloten om mijn gastgezin te gaan verlaten. Helaas, moeilijke keuze. Ik vond het ontzettend gezellig, maar door het eten kon het niet langer. Ik ben de eerste die toegeeft dat ik een 'leknaas' ben (moeilijke eter), maar ook iemand die het op dit soort reizen wel probeert. Zowel tijdens lunch als diner blokkeerde ik volledig wanneer ik alleen al de geur rook. Ik heb verschillende dingen geprobeerd, maar de laatste 3 dagen waren magertjes, heel magertjes. Ze bakken hier alles in ontzettend veel olie, met een aparte smaak en geur. Ook de spaghetti - dat ik normaal juist lekker vind, de rijst en chapati. Ik deed zo m'n best, maar het ging niet. En ondertussen had mijn lichaam gebrek aan voedingsstoffen. Om hier nog acht weken te zitten, ging fysiek gewoon niet. Ik heb toen gekeken wat er allemaal in de buurt lag, en ben uitgekomen bij een hotel (neeenee, geen 5-sterren; een budget-hotel). Een nieuw gastgezin had geen zin, het was namelijk niet dat ik het niet naar mijn zin had daar, maar echt de maaltijden.... Maar ik zal het oude gastgezin nog vaak genoeg zien!

Vrijdag 24 mei: Livia & Asia, The Great Migration 

Vandaag ben ik niet naar school geweest, omdat ik naar het hotel zou gaan.  Om 12.00 zou ik door een taxi (die door Sam is geregeld) naar het hotel worden gebracht. Tot die tijd was ik nog bij het gastgezin en was lieve Livia er de hele ochtend. Veel met haar gespeeld en gelachen. Met Asia (het meisje van 16, dat ontzettend veel doet, maar geen opleiding heeft gehad) heb ik nog een puzzel gemaakt (eentje van de Hollandse weken bij de Lidl). Een puzzeltje van 50 stukjes. Ik kon begrijpen dat zij nog nooit een puzzel had gezien, maar ik dacht dat iemand van 16 snel door zou hebben hoe zoiets zou werken. Niet dus. Ze zag bijvoorbeeld niet wat 'randjes' waren, en ook niet dat die stukjes aan elkaar hoorde te matchen. Zo matchte zij een koe met de lucht. Dus gaf ik haar af en toe stukjes van: volgens mij moet deze hier. En dan nog was het een lastige taak. Maar ze vond het heel leuk! Daarna had ik een 'speelmatje' van letters en cijfers gepakt voor Livia, zo een variant waar je de letters uit kunt drukken etc. Asia vond dit ook leuk en ging het alfabet neerleggen. Toch heftig om te zien dat dit een hele opgave voor haar was. 

Om 12.00 vertrok ik naar het hotel. Maar ik kom zeker nog bij ze over de vloer, want het biebje ligt er tegenover! Eenmaal aangekomen in het hotel, voelde ik me ongemakkelijk door de 'luxe'. Het is een zeer basic kamer (er zitten ramen in, maar ook meer voor de show), maar het heeft een wc.. Een spiegel.. Nee, deze luxe had ik echt niet nodig, maar het is wel gemakkelijk. De manager hier is ontzettend aardig. Wat een welkom. Ze belde mij op de hotelkamer of ik om 16.00 met haar kon praten, want ze wist van mijn vrijwilligen af. Ze vond dit zo mooi, dat ze mij in veel dingen tegemoet komt. Ook heeft ze me voorgesteld aan het personeel, omdat ik een 'langdurige inwoner' ben. Tevens heeft ze geregeld dat ik maandag ook naar een secondary school kan, en regelt ze dat iemand van het hotel mij naar Ilboru brengt voor de school/bieb daar! Fijn voor mij en voor mamsie, toch iets veiliger. Dan kan ik de primary en secondary school eventueel afwisselen, aangezien ik op primary school alleen wiskunde doe en dus geen hele dagen bezig ben. Maar, ik moet wel eerst zien of ik het materiaal van secondary school daar (in het Engels) kan. De bieb blijft ook sowieso gewoon doorgaan!

En 's avonds heb ik genoten van een goed diner ... 

Zaterdag 25 en zondag 26 mei: Regen, regen, regen.

Kort: zaterdag eind van de middag verveelde ik mij voor het eerst een beetje. Nadat ik mijn koffers had gereorganiseerd (een koffer zit helemaal vol met leer- en speel spullen), sloeg de verveling toe. Het regende echt ontzettend veel, dus zin om er op uit te gaan, had ik niet. En nee, dit zijn geen plensbuien die maar tijdelijk zijn. Argh, ik zat even in een 'kleine dip'. Als de zon scheen, was ik bijvoorbeeld naar Lake Duluti of de hotsprings gegaan. Maar dit komt nog wel in de andere weekenden. 's Avonds heb ik met mam gevideochat via WhatsApp (nadat ik het de vrijdag had uitgeprobeerd met Bob, en het werkt goed!). Dit was echt héél raar. Maar wel lachen. 

Trouwens, de wiskundige modellen om het weer te voorspellen in Arusha zijn bij lange na nog niet geoptimaliseerd. Zo zou bijvoorbeeld op zaterdag tussen 11 en 13 de zon schijnen. Ha, alleen maar regen. En de voorspellingen veranderen constant. Ze lachten me hier dan ook al uit dat ik naar weersverwachtingen keek: "The weather in Arusha is unpredictable madam... " 

Vandaag was het in de middag droog en zodra ik de zonnestralen zag, was ik meteen buiten! De zon scheen maar 15 minuten, maar ook zonder zon was het fijn om even buiten te zitten. Ook heb ik met pap gevideochat. Haha, blijft leuk om te zien dat sommigen niet snappen hoe je je mobiel moet vasthouden. Maar het was helemaal goed papa! ;)

Enn.... ik heb nog 30min 'bijles' gegeven aan een leerlinge in Nederland via videochat.. Zo leuk!

Nu lig ik lekker in bed, en heb ik mijn slaapzak weer uit de 'verpakking' gehaald. Je eigen spulletjes blijven het fijnst en ik hou van onder (dikke) dekens liggen. Niet dat ze in het hotel geen deken hebben, maar dit is zo'n dun ding (echt iets voor jou Wendy, maar niet voor mij!!). 

Morgen is een dag met nieuwe ervaringen... Ik hou jullie op de hoogte!

Usiku mwema; slaap lekker! 

Senna