Blog 6: Zon ~ Middelbare scholieren en mond-tot-mond reclame ~ Hiking ~ Cadeautje!

Jambo!

Yesyes, ik heb m'n draai hier wel gevonden. Ik (her)ken de leerlingen steeds meer, en zij kennen mij. Daarnaast waren er maandag vijf middelbare scholieren (allemaal meiden) van 'Form 2' (ik heb me laten informeren dat de middelbare school hier Form 1 tm Form 4 is). Zij zijn echt héél leuk! Ook al is hun Engels gebrekkig, het klikt goed tussen ons. En ..... ze hebben echte wiskunde! Dus ik ben helemaal in mijn element. Toen ik dit tegen pap zei, zei hij:  "wacht maar tot er meer komen! Hopelijk komt niet de hele klas" (het biebje is namelijk klein!) En ja hoor ... Ondertussen bestaat het groepje uit 7 leerlingen Form 2, en 3 leerlingen Form 1. Hierover later meer! 

Dit was de laatste schoolweek voor de vakantie voor mijn schooltje (sommige gaan nog een week door), dus werden er examens afgenomen. Dit betekent niet dat ik nu kan chillen, want ipv naar school gaan in de ochtend, ga ik nu 's ochtends ook naar de bieb. Het biebje gaat in de vakantie twee keer per dag open, van 9 tot 12 en van 4 tot 6. En aangezien ik het biebje toch iets leuker vind, is dat helemaal prima. 

Hieronder een verslag van afgelopen week. Sorry, hij is best lang .... 

Maandag 27 mei
's Ochtends naar het schooltje. Het is examenweek. Na deze week is het vakantie. Op school niet veel spectaculairs meegemaakt. Vandaag ging ik voor het eerst met mijn persoonlijke driver (van hotel) naar het biebje. Wat een wonder, hij was er nog vóór de afgesproken tijd. Waarschijnlijk hield hij het scenario al voor ogen dat we zouden verdwalen. Voordat we gingen vroeg ik: Do you know the way? 'Yes madam'. Ha, je kunt al raden wat de werkelijkheid was (Nee Aart en Richard, dat lag niet aan mijn navigatiekwaliteiten! Flashback Spitzkoppe).  Het eerste deel van de weg kwam me herkenbaar voor, maar daarna niet meer. Ik zei toen al tegen hem dat ik dit niet herkende. Hij aan locals vragen (ik zei: ik kan google maps wel gebruiken.. Maar nee, hij wilde zich niet laten kennen) en die stuurde ons nog verder de foute kant op. Daarna toch maar Google Maps erbij gepakt, en toen kwamen we (20min later dan gepland) aan.. Prima, want in Tanzania zijn ze niet zo strikt wat tijd betreft en ik was maar vijf minuten later dan ik had 'moeten' zijn. Vandaag kwamen er dus vijf middelbare scholieren, Form 2. Wow, yes ze hadden echte wiskunde: het oplossen van kwadratische vergelijkingen! Ik keek in het boek om te kijken hoe zij het uitgelegd krijgen. HEFTIG! Dat boek doet alsof het aanstaande professors zijn. Dus boek weg, en zelf opgaven verzinnen. Tsja, in Nederland heb ik dit onderwerp vaak genoeg uitgelegd, maar toen hadden leerlingen al enige basiskennis en begrepen ze wat ik zei. Deze leerlingen konden nauwelijks Engels (eentje van 18 kan het wel een beetje), maar ik kreeg vandaag toch twee methodes uitgelegd. We zouden ons hier de hele week mee bezighouden. Daarnaast wilden ze Engels spreken (ohhmenn, als ik ergens een hekel aan had op de middelbare school, waren het de Engelse mondelingen wel!!! - en gym). Maar ik hield voor ogen dat, vergeleken met hun, mijn Engels er mee door kan. De andere vrijwilligers waren er vandaag niet, want zij waren vier dagen op safari. Dus ik moest veel groepen aan het werk zien te houden. Zo ook de jongens en meisjes van Class 4 (primary school). Daar waren ze bezig met het vermenigvuldigen van grote getallen. Klein issue: ik heb nog niemand hier gezien die de tafeltjes uit het hoofd kent, ook niet de middelbare scholieren. Dus, back to basic: eerst 'makkelijke' vermenigvuldigsommen geven. Maar deze leerlingen zijn niet achterlijk (maar de docent ook niet :) ) en zoeken de antwoorden dan gewoon op achter in het boek, want daar staat een overzicht met alle tafeltjes. Natuurlijk had ik dit zo door, dus toen er iemand naar mij kwam van: Teacher, I finished, check!, schreef ik ter plekke nog wat sommen op en moest ze die - bij mij - maken. Tsja, wat doe je er aan. De leerlingen hier weten niet eens wat een vermenigvuldiging is. Als je 4x3 hebt, gaan ze zelfs streepjes zetten. 12 streepjes is nog te doen, maar 48...  

Omdat ik weet dat de tafeltjes belangrijk zijn om verder te kunnen met wiskunde, heb ik er nu een nieuwe uitdaging van gemaakt over twee weken: dan ga ik met kleine groepjes aan de slag om ze de tafeltjes te leren! 

Om 18.00 (zelfs eerder!) was mijn driver er om samen naar het hotel te keren. Onderweg Mount Meru in de wolken gezien, prachtig..

Dinsdag 28 mei
Ik had weer zin in de bieb! Ook vandaag waren 'mijn middelbare scholieren' er. Ik had 2 kantjes (A4) volgeschreven met aantekeningen over het oplossen van kwadratische vergelijkingen en voorbeelden (om mijn manier, en niet op de Chinese manier van het boek). Deze schreven ze netjes over. Verder wilden ze Engels praten, dus had ik Flashcards meegenomen. Het idee was: zoek een woord/plaatje uit waar je mij iets over kunt uitleggen. Dit om ze zelf creatief te laten denken. Ik had bijvoorbeeld de onderwerpen 'Beroepen', 'Landschappen' en 'Transport' mee. Ze vonden het erg leuk. Sommigen waren heel verlegen om Engels te praten. Toen ik ze vertelde dat er vanaf morgen ook weer twee andere vrijwilligers zijn, zeiden ze: 'we want you as a teacher tomorrow, you are great'. Smeltsmelt. Hoewel ik het gevoel had dat het overbrengen van kennis maar heel magertjes gaat, zien hun het toch anders. Tot deze week had ik weleens de gedachte: kan ik hier nu echt iets bereiken voor die leerlingen. Maar deze week kan ik gerust zeggen: Ja, voor sommigen wel!

Normaal laat ik de kleine kindjes over aan de andere vrijwilligers. Die zijn nu eenmaal iets beter in de basics / spelenderwijs leren, en iets minder goed bij de oudere leerlingen. Dus mooie verdeling. Maar vandaag was ik - samen met een Tanzaniaanse docent -  alleen. Dus moest ik ook de kleinere kinderen helpen. Zij waren bezig met kloklezen. Nu heb ik vanuit Nederland van die 'speelklokken' gekocht; zacht, waar je de cijfers ook uit kunt drukken etc. Ik zeg eerlijk: iemand leren klok lezen is voor mij véééél lastiger dan wiskundesommen uitleggen aan middelbare (of HBO/WO) leerlingen! Ik had ze beloofd dat ik woensdag ballonnen mee zou nemen.

Op het einde kwam een meisje van class 5 naar mij toe. 'Teacher, give me homework please'. Ja, ik viel nog net niet achterover toen ik dat hoorde. Oké, ik schreef vier opgaven op. 'No teacher, give me six!'. Zo gezegd zo gedaan, het meisje ging met zes opgaven naar huis. 

Woensdag 29 mei
Vandaag kwam er een vriendin van mijn Form 2 leerlingen mee. Nieuw dus. In Tanzania doen ze ook al aan mond-tot-mond reclame. Ook haar heb ik kwadratische vergelijkingen oplossen geleerd. En ja, stiekem een nieuw wiskunde talentje ontdekt.. Ze vond het zelfs leuk en kwam de rest van de week ook! Om 18.00 was het tijd om met de ballonnen te gaan spelen. Zo hè, wat een feest! Hoewel het in begin hectisch was omdat iedereen een ballon wilde, tot op het felle toe (in een rij gingen ze echt niet staan!!), zag ik daarna veel glimmende oogjes. Niks geen ipad of telefoon, ouderwets met ballonnen in de buitenlucht! Heerlijk! GENOTEN. 

Donderdag 30 mei
Voor mij de laatste schooldag voor de vakantie. Niet veel bijzonders, ik liep vooral een beetje rond door de school. Na schooltijd was het heerlijk. De ZON scheen! Oké, niet continue, maar zo lekker om even buiten te liggen. Tijdens andere reizen raak ik eigenlijk nooit verbrand, en hier ... Paar minuten zon en ik was verbrand. En zo erg had ik het bij mij nog nooit gezien! Niet dat het mega mega extreem was, maar voor mijn doen wel! Even vergeten dat ik toch wel heel dicht bij de evenaar zit. Meteen mijn lesje geleerd! Gelukkig niet heel veel last gehad, alleen tijdens de eerste nacht een beetje.. 

In de bieb ging ik weer verder met kwadratische vergelijkingen. Er zitten echt twee talentjes bij. Zij wilden constant wiskunde doen, terwijl sommigen toch ook wel weer Engels wilde. De twee talentjes hebben 2 uur lang sommen gemaakt! En ik vroeg een van hen of ze het kon uitleggen aan de rest, in Swahili. Je triggert ze dan om zelf uit te leggen welke stappen ze heeft gezet, en dit leidt ertoe dat ze het eerder onthouden. Bovendien leerden haar klasgenoten er ook nog meer van! Deze twee meiden krijgen morgen een 'test' van mij.

Ik had de middelbare scholieren gisteren beloofd dat ze mijn haar mochten vlechten, dat vroegen ze. Lang haar is hier best wel een dingetje. Ze vroegen ook waarom ik lang haar had. Uhhh, ik heb ze ooit heeel kort gehad, maar nee dankje. Nou, na enkele minuten met mn lippen op elkaar te hebben gezeten (het ging er niet heel zachtaardig aan toe haha) waren ze helemaal happy met het eindresultaat. En ik vond het ook wel geinig! Wat een lieve meiden..

Vrijdag 31 mei
's Ochtends vrij --------- CHILLEN! Verstandig als ik ben, had ik mij er toch maar van weerhouden om weer in de zon te gaan liggen, ook al heb ik zonnebrandcreme. Maar toch, lekker in de schaduw even een boekje lezen op mijn e-reader is wel fijn. Die e-reader is trouwens echt een goede aankoop geweest! Veel profijt van. Eind vd middag weer naar de bieb. En ja hoor, er was weer een nieuwe vriendin mee gekomen! Van Form 1 (één jaar lager dus). Het doet mij toch wel iets. Ondanks dat ik de eerste week dacht hier misschien niet heel veel te kunnen bereiken, is dit nu veranderd. Leerlingen zien komen voor jouw uitleg, is toch een eer. En nee, deze leerlingen worden niet door pappie of mammie gebracht met de auto, maar moeten lange afstanden wandelen. Vandaag had ik ook van die puffy stickers (hoe noem je die, van die dikkere) mee. Echt hele schattige, al zeg ik het zelf. Maar de leerlingen kregen er echt alleen een als ze hun opdrachten af hadden. Als een opdracht fout is, wordt hier verwacht dat je een nieuwe maakt met erboven Correction: ........ (uitwerking) Dus ook dit hoorde erbij, voordat ze een sticker kregen. Sommige leerlingen hadden nauwelijks iets gedaan, dus kregen er ook echt geen. Zou je dit wel doen, dan komt iedereen zo maar even langs. Soms moet je streng zijn. Ze krijgen natuurlijk wel nog een nieuwe kans. 

Mijn twee wiskundetalentjes had ik vandaag 10 opgaven gegeven over kwadratische vergelijkingen. Heel zorgvuldig bezig geweest en wow wat een vooruitgang! in het begin wisten ze helemaal niks, en nu ... TROTS! 

's Avonds was ook nog iets leuks. Ik ging eten in het restaurant van het hotel. Toen liet ik aan een meiske van de bediening (die er zowat elke dag staat) de foto's zien van de 'ballonnendag'. Zij is zeker 18 jaar oud (denk zelfs > 20; ga het eens vragen) en vroeg: heb je nog ballonnen, zou ik er ook een mogen? Wow, die zag ik niet aankomen. Natuurlijk heb ik er nog! Dus ik meteen naar mijn kamer om een ballon te halen. En, van een eerdere blog weten jullie natuurlijk dat ik ook figuurballonnen heb. Dus ik besloot om er een 'hondje' bij te doen. Toen ik weer naar het restaurant liep om het te geven, hield ik het wel een beetje verborgen, want anders denken die mensen ook; wat hebben we nu in huis! Ze vond het geweldig! Ik ging weer naar buiten en wachtte daar even, omdat het een lekker temperatuurtje was. Komt ze naar me toe: can you make one for her as well? Haar collega vond het super schattig, en wilde er graag een voor haar kindje. Dus ik weer naar boven, weer een hondje gemaakt (ging dit keer niet zo soepel) en voor beiden nog 3 kleine ballonnen meegenomen. 

Zaterdag 1 juni
Weekend! Met ZON! Ofja, nee zaterdagochtend was het niet zo mooi weer. Ik was van plan om naar de Masai Cultural Market + Crafts te gaan. Lopend (gelukkig een rechte weg), ongeveer 2 - 2.5 km. Uiteindelijk toch gegaan, omdat het wel droog - maar grijs - was. Ja uh,, wat zullen we over de markt zeggen. Ik was op dat moment de enige mzungu (blanke) elke verkoper: 'please take a look in my shop' Karibu (welkom), mambo (hoe gaat het), please come inside'. Argh, nee. Aangezien ik niet specifiek naar iets op zoek ben (doe ik wel aan het einde van mijn avontuur) en de enige blanke was op dat moment, voelde ik me niet heel relaxt. Ik snap deze mensen natuurlijk wel, maar ik ben er niet het type persoon voor. Ik had net van tevoren geleerd hoe je 'Nee dankje' zegt: Hapana asante. Dat kwam goed van pas.

Tevens even langs een supermarktje geweest bij Clock Tower (het gerucht gaat dat dit het middelpunt is tussen Cairo en Kaapstad). Eindelijk 'lekkere' koekjes gevonden. Ik kwam net terug voordat de zon doorbrak. Gelukkig maar, want de hoge luchtvochtigheid zorgt ervoor dat ik snel ga zweten. De rest van de dag lekker liggen relaxen buiten, en een sprong in het zwembad gemaakt. De werknemers hier zeiden dat het prima te doen was! Ze vonden het vast leuk om een mzungu met een strak gezicht te zien: gelukt. KOUD! 

Zondag 2 juni
Na mijn eerste hike naar de waterval, was ik enigszins sceptisch over een volgende hike. Maar aan de andere kant dacht ik: veel erger kan niet. Dus ik ging mee met Twende Hiking Group. Een groep geleid door twee Tanzanianen, die óf beiden, óf alleen, een wandeling leiden. Je kunt gewoon naar het verzamelpunt komen en meedoen voor 10.000 TZS (nog geen 4 euro). In de omschrijving stond 'Level: moderate to high', maar dat stond bij elke trek van hen, dus dat zei mij niet veel. Gewoon zelf ervaren dus. Klein detail: het regende zondagochtend, dus de twijfel sloeg wel toe en het was verleidelijk om niet te gaan. Maar ik wilde ook iets te doen hebben dus besloot ik toch te gaan. Ik was mooi om 8.10 (op zondagmorgen!!) op de locatie, afgesproken tijd 8.15. Natuurlijk was er nog niemand, maar om 8.25 wel. Blijkbaar gingen we met een auto naar ons vertrekpunt. Er was een ouder Deens stel (die al enkele jaren hier wonen) en dus gingen we bij hen in de auto. Verder waren er nog 2 Tanzaniaanse, 2 Canadezen en 2 Italianen. De wandeling was prachtig, maar op sommige punten ook wel pittig. Niet zo zeer fysiek, maar het afdalen (zonder paden) blijft toch niet zo mijn ding. Je kunt gemakkelijk uitglijden, en dat wil je niet hebben. En soms ook heel steil omhoog (of zegmaar gerust: recht voor je ligt een rots godweet hoe hoog, en met kleine beentjes is dat niet zo praktisch). Maar we survived! Zo hé, ik wist niet dat Tanzania ook van dit soort landschappen had! Prachtig. Ik had de route ook vastgelegd met GPS: ongeveer 15km. 15km op de zondagochtend!! 4 uur lang. Bergje op, bergje af, bergje op, bergje af. En onze gids was de 'weg kwijt' op de terugweg alhoewel hij dit niet wilde toegeven. Niet zo zeer de weg kwijt, maar wel het pad! Dus zijn we maar letterlijk door de struiken gegaan. Alles kan hier. Ik ga zeker nog een keer een wandeling meedoen!

Eenmaal terug in het hotel keek ik voldaan terug op deze hele week, nog van de late middagzon genietend. Helaas voelde ik 's avonds pijn opzetten in mijn knie. Ik verwacht dat ik 'm overbelast heb met het afdalen en klimmen. 's Nachts ook enkele keren van wakker geworden helaas, vooral het buigen is pijnlijk. Lopen kan ik daarentegen gewoon. Hopelijk trekt het snel weg.

Maandag 3 juni
Week 3 begint. Ditmaal ging ik om 8.40 naar het biebje toe, want deze zou opengaan van 9 tot 12. Het gastgezin waar ik eerst verbleef, ligt tegenover het biebje dus ben ik daar ook weer langs geweest. Daar wachtte ik op de andere vrijwilligers. Naast de Roemeense is er sinds gisteren ook een Franse bij gekomen. Om 9.00 liepen we naar het biebje, maar toen zaten daar een stuk of 7 oma's -- echte oma's! Blijkt dat zij elke maandag een bijeenkomst hebben in het teken van Women Empowerment. 

Om 9.30 waren zij klaar. Maar geen kind te bekennen. Blijkbaar weten de kinderen nog niet dat het biebje open is van 9 tot 12, zei Sam doodleuk. Dus.... Nee we gaan hier niet drie uur wachten. Sam was het er mee eens. We zijn toen met z'n drieën naar de stad gelopen. Lucy (Franse) had een simkaart nodig, en Gloria wilde toch ook wel naar de Masai market. Dus ik was de gids vandaag. 

Om 16.00 zaten we weer ijverig in de bieb. Toen ik naar het biebje liep, kwam mijn Form 1 leerling aan. Madam Senna, hello! Met naast haar twee nieuwe leerlingen. Ook form 1! Het moet niet gekker worden, want hoewel er in het begin geen 'secondary school rij' was in de bieb, zit deze rij nu vol. Sam is daar wel heel blij mee. Met deze leerlingen heb ik de lineaire vergelijkingen gedaan; en ook in deze leerlingen zit echt wel iets in! 

Tevens was er een gehandicapte jongen van Form 1. Kon moeilijk praten (wel Engels) en zijn motoriek was niet goed. Kan je voorstellen, moeilijk kunnen lopen en waarschijnlijk ook een moeilijk bestaan hier, en dan ook nog helemaal naar het biebje komen lopen (Sam zei dat hij best ver weg woont). Maar wat een slimme jongen. Volgens mij vond hij het ook heel fijn om complimenten te krijgen. Respect. 

Twee leerlingen van Form 2 wilde de present simple van Engels oefenen. Ik had in het weekend al theorie en opdrachten voorbereid; 3 kantjes A5 (nooit gedacht dat ik óóit Engelse grammatica zou gaan geven, gelukkig is het echt de basis). I

Toen kwam het ... Na afloop pakte een van de leerlingen een pak koekjes uit de jaszak van de andere en gaf het aan mij. 'We bought a present for you teacher'. WAAAT. Neee, ik kan dit niet aannemen. Waarom, waarom hebben jullie dit voor mij gedaan. Ik voelde me enigszins schuldig, omdat ik weet dat ze hier niet veel te besteden hebben. En dan de moeite doen om iets te halen... Na 1 week.... 'Please take it madam Senna'. Nou, deze leerlingen moesten eens weten hoeveel ik van koekjes hou! Zeker als er ook nog eens chocola tussenzit! ASANTE SANA, I cannot believe... En nog steeds niet. Zoals de kinderen genoten met de ballonnen, genoot ik intens van dit. Alhoewel dit natuurlijk totaal niet nodig was.

Ik ga het goed maken met ze ;) 

IJverig ga ik morgenvroeg weer naar de bieb. Maar wij (de drie vrijwilligers) denken eigenlijk dat er weer geen kinderen zijn. Achja, dat zien we dan wel weer.

Ik geniet in ieder geval van dit avontuur: het is een onvergetelijke ervaring in veel opzichten. Het was een mooie week!

Senna